Rozdział 2

 Spojrzałam na niego zaskoczona i uśmiechnęłam się delikatnie. Chłopak widząc mój uśmiech jeszcze bardziej się wyszczerzył.

― Nie ― powiedziałam do niego po polsku i odeszłam kilka kroków bliżej walizek.

Chłopaka zrobił zdziwioną minę, na widok której bardzo, ale to bardzo chciało mi się śmiać, ale powstrzymałam się od tego. Nieznajomy chciał chyba coś powiedzieć, bo otworzył już usta, ale usłyszałam wołanie „Ania!” bardzo dobrze znanego mi głosu i odwróciłam się w jego stronę. Piotr podszedł do mnie i czule pocałował. Następnie wziął trzy walizki, a ja dwie pozostałe, które można było ciągnąć na kółkach, inaczej Piotr nie pozwoliłby mi ich nieść… Kontem oka zobaczyłam dziwną minę nieznajomego słysząc, jak rozmawiamy w nieznanym mu języku. Nie zwracając już na niego uwagi wyszłam z Piotrem z lotniska, żeby złapać jakąś taksówkę.  Po pół godzinnej jeździe byliśmy na miejscu. taksówka zatrzymała się przed dużym apartamentowcem w bogatej dzielnicy. Zdziwiłam się na to, bo nie sądziłam, że o „takie” mieszkanie chodzi… Piotr widząc moją zdziwioną minę uśmiechnął się do mnie zachęcająco i pociągnął w stronę wejścia. Po chwili byliśmy już na 13 piętrze, na którym to mieściło się nasze nowe mieszkanie. Gdy tam weszłam opadła mi szczęka. Wielki salon urządzony był w nowoczesnym stylu, w szaro-białych kolorach. Był on także połączony z ogromną kuchnią po lewej stronie. Po prawej natomiast znajdowała się sypialnia, która urządzona była w kolorach czerwieni i purpury. Na środku niej znajdowało się ogromna łóżko, a po  prawej garderoba, tuż obok której było wejście do łazienki z wielką wanną i prysznicem. Wszystko było cudowne. Aż nie wierzyłam, że Piotr dostał tak dużo. Ale byłam szczęśliwa i dumna z niego.

Rozłożyliśmy walizki w sypialni i zaczęliśmy się rozpakowywać. Szło nam dość sprawnie. Podeszłam w końcu do ostatniej mojej walizki i otworzyłam ją. Momentalnie doznałam szoku!

― To nie jest moja walizka! ― krzyknęłam.

Znajdowały się w niej męskie rzeczy typu koszuli, spodnie, bielizna… A moich rzeczy nie było! Piotra podszedł i zajrzał do walizki, a następnie sprawdził, czy nie ma na niej adresu właściciela, tak jak na mojej. Niestety nie było go. Piotr powiedział, że pojedzie na lotnisko oddać walizkę i dowiedzieć się czegoś o mojej, a następnie wpadnie do firmy, żeby zameldować przyjazd. Gdy tylko wyszedł zaczęłam porządkować resztę naszych rzeczy, a gdy skończyłam wyszłam poszukać jakiegoś sklepu. Na szczęście niedaleko był supermarket, więc kupiłam w nim kilka rzeczy i wróciłam robić obiad. Chciałam zrobić tym Piotrowi niespodziankę. I udało mi się! Gdy wrócił chwilę po 18:00 był mile zaskoczony posiłkiem, który przygotowałam. Wszystko szybko pochłonął, a następnie usiadł na kanapie i włączył telewizor. Dołączyłam do niego i wtuliłam się w jego bok. Zaczęłam rozmyślać, jak potoczy się nasze życie tutaj? Jak się okazało pierwszy dzień mijał nam bardzo dobrze, pomijając fakt zgubionej walizki… Nie przejmowałam się tym zbytnio, bo to tylko walizka. Ale nie czułam się też komfortowo z tym, że jakiś chłopak będzie przeglądał moją bieliznę i rzeczy osobiste, które były w tej walizce. Hmm… Ciekawe kiedy ja odzyskam? O ile w ogóle ją odzyskam… Może to jakiś psychol i nie odda mi moich rzeczy… Lepiej żebym o tym nie myślała. O mój Boże! Przecież ta osoba będzie miała nasz adres! Zawsze pisałam adres na walizkach w przypadku takiej sytuacji, ale teraz zastanawiałam się, czy to był dobry pomysł…

Przestałam jednak o tym myśleć, bo moją głowę zajęło coś zupełnie innego… Poczułam muśnięcia ust na moim ramieniu i szyi… Piotr delikatnie odgarnął moje niesforna włosy przechodząc do zgłębienia pod szczęką. Odchyliłam nieznacznie głowę do tyłu, uśmiechając się do niego. Piotr ułożył mnie na kanapie i powrócił do pieszczot. Ściągnął ze mnie koszulkę i zaczął całować po dekolcie, schodząc coraz niżej. Po chwili pozbawił mnie spodni i zaniósł do sypialni, delikatnie kładąc mnie na łóżku. Nachylił się nade mną i zaczął całować opierając się na łokciach. Popchnęłam go i przekręciłam siadając na nim. Zaczęłam rozpinać jego koszulę, całując nagi tors. Odrzuciłam koszulę na bok i zajęłam się spodniami. Nie zajęło mi to dużo czasu. Gdy był w samych bokserkach, opinających jego męskość, omiotłam go wzrokiem, uśmiechając się prowokująco. Piotr podniósł się i wpił w moje usta, całując je łapczywie. Czułam pod sobą, delikatnie poruszającego się członka. Wiedziałam, że jest już gotowy. Ja też byłam. Nie chciałam dłużej czekać. Wstałam, zdjęłam z siebie bieliznę i podeszłam do Piotra zmysłowym ruchem, na co chłopak przyglądał się z wielką satysfakcją. Położyłam swoje dłonie na jego klatce i popchnęłam go. Złapałam za jego bokserki i zdjęłam je. Ponownie usiadłam na nim i poruszałam biodrami, ocierając się o jego męskość. Chciałam się z nim jeszcze trochę pobawić… Zauważyłam na jego twarzy grymas rozkoszy i zadziorny uśmiech, który uwielbiałam. Postanowiłam więcej już go nie męczyć, bo sama dłużej nie wytrzymałabym. Załapałam jego męskość, która lekko przechylała się w lewą stronę i wyprostowałam, wkładając ja w siebie. Znowu zaczęłam poruszać biodrami, tym razem znacznie mocniej. Czułam jak jeszcze bardziej nabrzmiewa we mnie i doprowadza mnie do zachwytu. W pewnym momencie Piotr położył mnie na plecach i zaczął poruszać się we mnie coraz szybciej. Sprawiało mi to wielką przyjemność, a po jego twarzy wnioskowałam, że przeżywa dokładnie to samo. Po chwili zauważyłam jak przymyka oczy, co oznaczało, że dochodził… Wiedziałam o tym, bo zawsze tak robił. Założyłam nogi na jego barki, a on pochylił się jeszcze bardziej i przyśpieszył. Była to jego ulubiona pozycja, dlatego zawsze nią kończyliśmy. Poczułam ogromny przypływ ciepła i rozkoszy, której nie da się opisać słowami. Po chwili Piotr opadł koło mnie i próbował złapać oddech. Mi też ciężko to przychodziło. Wtuliłam się w niego, całując jego klatkę i kładąc w to miejsce moja głowę. Chłopak objął mnie, dotykając dłońmi mojej nagiej skóry. Leżeliśmy tak w milczeniu przez chwilę, uspokajając nasze oddechy i przyśpieszone bicia serca.

― To najważniejsze, czyli łóżko mamy już rozdziewiczone… ― powiedział Piotr uśmiechając się, a następnie dodał. ― Czas też na resztę…

Podniosłam się na łokciu i spojrzałam wyzywająco na Piotra z uśmiechem, a następnie zaczęłam go namiętnie całować. Robiliśmy to prawie przez całą noc, zaliczając salon, kuchnie, łazienkę, a nawet garderobę… Dopiero gdzieś koło 3:00 nad ranem opadliśmy na łóżko wtuleni w siebie i zasnęliśmy.

Rano o godzinie 8:30 obudziłam się, o dziwo wyspana. Spojrzałam na Piotra, który spał sobie smacznie w najlepsze. Chwilę tak na niego popatrzałam, a następnie wyjęłam małe piórko z poduszki i zaczęłam łaskotać Go nim. Widziałam jak na początku kręcił nosem przez sen i nawet podniósł rękę, aż w końcu otworzył oczy i spojrzał na mnie. Widząc, że mam w ręku narzędzie zbrodni, przewrócił mnie i zaczął gilgotać i całować… Śmiałam się niemiłosiernie i prosiłam, żeby przestał, ale nic to nie dało. Przerwał dopiero, gdy usłyszeliśmy dzwonek do drzwi. Oboje zerknęliśmy na zegarek. Była 9:05. Kto to mógł być?

― Otworzysz? ― zapytał Piotr robiąc maślane oczka. ― Ja jestem nieubrany… ― dodał po chwili i odkrył kołdrę ukazując mi się w stroju Adama.

― A ja to niby jestem ubrana? ― zapytałam unosząc brew.

Chłopak podniósł swoją koszulę, która leżała koło łóżka, po jego stronie i wręczył mi ją. Złapałam ją i ubrałam się. Była na mnie o wiele za duża, przez co wyglądałam w niej, jak  w sukience… Piotr spojrzał na mnie i powiedział:

― Ślicznie w niej wyglądasz.

Wystawiłam mu język i wyszłam z sypialni krzycząc na odchodne:

― Robisz mi za to śniadanie!

― No, niech Ci będzie… ― odkrzyknął.

Zaczęłam się śmiać podchodząc do drzwi i otwierając je. Gdy tylko je uchyliłam, z mojej twarzy zniknął uśmiech, ale za to pojawił się on na twarzy osoby, która stała naprzeciwko mnie…

___________________________

Jest i kolejny rozdział ;)

Mam nadzieję, ze się spodoba ;P

Bardzo mi też zależy na Waszych opiniach (tych krytycznych też jeśli ktoś takie ma) ;*

Czekam na nie z niecierpliwością ;D

Kocham WAS ;****