Prolog

Wiem, że to trochę dziwne i głupie, ale jutro wyjeżdżam z Polski. Nie wiem, jak to wszystko się potoczy i ułoży, ale chcę tego, mimo moich wiecznych obaw. Chcę być z Piotrem, dlatego razem z nim, jutro wsiądę do samolotu, który ma wylądować w Londynie. Anglia! Straszne, co nie? To jest tak daleko, a zarazem blisko. Już jurto będę tam! Ciekawe jak tam jest? W końcu to tam będzie teraz mój dom… Zostawiam wszystko co tutaj posiadam, żeby móc polecieć do Londynu… No ale nie przesadzajmy… Nie mam tutaj aż tylu rzeczy i przyjaciół, za którymi bym tęskniła. Jedyną osobą, której będzie mi najbardziej brakowało, to Monika, moja najwspanialsza na świecie siostra <cioteczna>. Oczywiście jest jeszcze Piotr, bez którego nie mogłabym żyć, dlatego też jadę z nim do Wielkiej Brytanii, gdzie znalazł bardzo dobrą pracę. To dla niego wielka szansa. Nie mogę go jej pozbawić, za bardzo Go kocham, żebym zmusiła Go do zostania ze mną tutaj. Zrobiłby to, gdybym powiedziała choć jedno słowo, dlatego między innymi, tak Go kocham. Postanowiłam więc, że pojadę tam z nim. Znajdę sobie coś, aby zarobić jakieś pieniądze, choć Piotr, bez przerwy powtarza, że nie muszę pracować, że on się mną zajmie, jak przystało na faceta. Ale ja nie chcę być jedną, z tych, co tylko leżą i pachną… Nie nadaję się do tego. Nie chcę by tylko on pracował i za wszystko płacił… To nie jest w moim stylu! Lubię być niezależna. Oczywiście jest to miłe, że Piotr chce mi zapewnić wszystko, czego tylko zapragnę, ale ja wyznaję zasadę, że gdy jesteśmy w związku, to każda ze stron musi coś od siebie dawać, a nie jedynie brać… I ja właśnie nie chcę brać rzeczy materialnych od niego, bo są one dla mnie zbędne. Jedyną rzeczą, która jest mi potrzebna, to Jego miłość. Nic innego do szczęścia mi nie potrzeba. Kocham Go, za to jaki jest, a nie za jego pieniądze. Jeśli ktoś mi nie wierzy, to już jego problem. Najważniejsze, że wiem to ja i Piotr, bo poznałam go, gdy jeszcze ich nie miał i nie przeszkadzało mi to. A wręcz bardzo podobało, bo był sobą, nie chował się za drogimi gadżetami i nie udawał kogoś, kim nie jest, co większość bogatych ludzi robi. Strasznie mnie to denerwuje, że tacy ludzie, którzy niestety otaczają mnie, boją się pokazać prawdziwych siebie, robią wszystko na pokaz! A on jest właśnie inny! Doszedł do wszystkiego własną, ciężką pracą. Troszczy się o mnie i opiekuje, jak tylko potrafi. Chce dać mi wszystko, choć nie potrzebuję tego, gdyż mam pieniądze. Ale sam fakt, że stawia mnie ponad siebie, sprawia, że jest najwspanialszym facetem pod słońcem. Miałam takie szczęście, że spotkałam Go na swojej drodze i dlatego nie mam zamiaru zaprzepaścić tego. Tu, czy tam, jakie to ma znaczenie? Ważne, że będziemy razem, nic więcej się nie liczy…

_________________________________

Tak jak obiecałam jest i prolog ;)

To taki mały początek ;P Ale nie wiem kiedy pierwszy rozdział, bo nie wiem jak mi czas pozwoli się wyrobić, ten okres w moim życiu jest teraz bardzo zabiegany i nie mam na nic czasu :(

Mam jednak nadzieję, że spodoba Wam się ;*****

Czekam na Wasze opinie ;P

PS. Paolu tak to prawda, to co napisałam pod ostatnim rozdziałem tamtego opowiadania ;)

 Kocham WAS ;******